อย่างแรกขอให้รู้ว่า มันเป็นเรื่องธรรมชาติที่คุณจะเจ็บปวด เศร้า โกรธหรือรู้สึกพัง จริงๆ แล้วคุณมีสิทธิที่จะมีอารมณ์ความรู้สึก

ไม่ว่าจะเป็นแบบไหนมันไม่ได้เป็นเรื่องผิด ไม่ได้แปลว่าคุณอ่อนแอหรือไร้ค่า การมีอารมณ์ไม่ได้แปลว่าจะต้องตามอารมณ์นั้นไป

 

แค่รู้ว่าฉันกำลังมีอารมณ์แบบนี้ ลองทบทวนดูว่ามันเกิดขึ้นตั้งแต่

เมื่อไหร่ อะไรทำให้ฉันรู้สึกแบบนี้ แล้วก็ถามตัวเองว่าจะจัดการกับอารมณ์นี้ยังไง จะปล่อยวาง จะให้อภัยหรือไม่ จะทำอะไรต่อไป

แล้วสิ่งที่จะทำนั้นมันดีกับเราจริงหรือเปล่า ความเจ็บปวดหรือ

ความเศร้า ไม่ได้เป็นเรื่องแย่ เราไม่ได้ดึงดูดเรื่องแบบนี้เข้ามา

ในชีวิตเราแค่ต้องรักษาเยียวยาตัวเอง

​

บางสถานการณ์ในชีวิตที่ทำให้เรารู้สึกว่าตัวเองหมดหนทางทำอะไรไม่ได้ ไม่มีอำนาจ แต่ความจริงคือเรามีทางเลือก และมีสิทธิที่จะเลือกตลอด พอเรารู้ตัวเองว่าเจ็บปวดจากเรื่องนี้มันเป็นธรรมชาติของมนุษย์ที่จะหาทางปลอบประโลมเยียวยาตัวเองซึ่งเริ่มจากการตระหนักว่าเราทุกคนมีสิทธิที่จะเลือก เลือกว่าจะให้อภัยหรือไม่ให้อภัย เลือกที่จะโกรธ เลือกที่จะพูด เลือกที่จะต่อสู้ทางกฎหมาย

หรือเลือกที่จะขอความช่วยเหลือ การขอความช่วยเหลือจากคนที่เราไว้ใจเป็นทางเลือกหนึ่งที่เรามีสิทธิจะเลือก สำหรับคนที่ถูกขอความช่วยเหลือ อันดับแรกต้องรับฟังอย่างไม่มีเงื่อนไข ยินดีฟังทุกอย่างไม่ว่าอีกฝ่ายจะมีอารมณ์หรือความคิดแบบไหน และถ้ามีจังหวะก็อาจจะถามคำถามเพื่อให้เห็นว่าเขายังมีสิทธิเลือก ยังมีอำนาจในชีวิตของตัวเอง เช่น อยากทำอะไร อะไรจะทำให้รู้สึกดีขึ้น สิ่งสำคัญคือการช่วยให้ผู้เสียหายได้กลับไปสู่ทางเลือกในชีวิตของเขา ปล่อยให้เขาได้เลือกหนทางในการปกป้องตัวเอง ดูแลตัวเอง